De duivin

De dag ontwaakt in schoonheid
Een gebed dat bevrijdt

Mijn blik wordt geleid naar een duivin tussen pas gesnoeide takken

En vraag me af: hebben duiven ook net als ons hun ongemakken?

Deze duif twijfelt niet over morgen
Ze zit moedig en zonder zorgen

Ze treurt niet over wat is geweest
Maar zit vredig en onbevreesd

Door donkere vogels worden we in dit moment verstoord
In rust zoekt ze een veilig oord

Ze twijfelt niet over het eten morgen
Maar vliegt voldaan en zonder zorgen

Ze treurt niet omdat ze weg is geweest
Ze zweeft voorbij zo onbevreesd

Dan daalt ze weer richting aarde
Terug naar waar ze baarde

Deze duivin twijfelt niet over haar bestemming
Ze daalt liefdevol en zonder remming

Ze treurt niet om wat is gedaan
Maar daalt vredig en zonder schaam

De hemel breekt open en….
Waar is nu die duif gebleven?